کد مطلب:295804 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:208
حدیث 02
سدیر صیرفی نقل می كند كه امام صادق، به نقل از پدران بزرگوارش علیهم السلام فرمود كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:... «هنگامی كه خداوند- عزوجل- حضرت آدم را آفرید و مرا از صلب وی خارج كرد، و اراده اش تعلق گرفت كه فاطمه را از صلب من خارج كند،
«جعلها تفاحه فی الجنه، و اتانی بها جبرئیل علیه السلام»
- خداوند، او را سیبی در بهشت قرار داد، و جبرئیل علیه السلام آن را برای من آورد. در ادامه همین روایت، پس از اینكه جبرئیل، سلام حق تعالی را به حضرت رسانده و او جواب می دهد، عرض می كند:
«یا محمد، ان هذه تفاحه اهداها الله- عزوجل- الیك من الجنه. فاخذتها و ضممتها الی صدری.
- ای محمد، این سیبی است كه خداوند- عزوجل- به رسم هدیه از بهشت برای تو فرستاده است. (حضرت می فرماید:) آن را گرفتم و به سینه چسباندم.
آنگاه جبرئیل به من گفت: «ای محمد، خداوند- عزوجل- می فرماید: سیب را بخور، آن را شكافتم و نور درخشنده ای را دیدم و هراسیدم. جبرئیل گفت: چرا نمی خوری، بخور و مترس، آن نور «منصوره» [1] در آسمان است، و او در زمین «فاطمه» نام دارد... [2] .
[1] نام حضرت زهرا عليهاالسلام در آسمان.
[2] بحار الانوار، ج 43، ص 4، روايت 3.